Het BMR vaccin, reuma en epilepsie. Wij raakten ons kind steeds meer kwijt.

Vaccinatieraad in gesprek met M., 48 jaar, moeder van R. (18) en M. (14)

Onze dochter R. is 21 juli 1995 gezond geboren. Op precies haar eerste verjaardag liep ze zelfstandig en direct al mooi, zonder horten en stoten, bijna als een ballerina.

Op de leeftijd van veertien maanden kreeg R. de BMR vaccinatie. We hadden het al een week uitgesteld omdat R. verkouden was. Een week later was ze nog niet fit maar de arts zei dat het wel kon. We hebben er verder niet over nagedacht. Korte tijd later viel me op dat ze niet meer zo mooi liep, ze liep te ‘trekkebenen’. Het leek alsof ze niet meer zelfstandig stond in de box maar dat ze min of meer over de rand hing om haar been niet te belasten.

Ik ging naar de huisarts, maar voor een kind van haar leeftijd liep ze prima dus er was niets aan de hand. Maar ik vertrouwde het niet. Ze had immers zo mooi gelopen dus waarom nu niet meer. Elke week ging ik er mee naar de huisarts totdat hij enorm geïrriteerd raakte en mij eindelijk doorstuurde naar het ziekenhuis. Hier werd door de kinderarts al snel de diagnose ‘kinderreuma’ gesteld. Het zat in haar knie. In de loop van de jaren  kreeg ze steeds meer last van de reuma totdat het zelfs in 8 gewrichten en haar vingers zat.  Ze kreeg zware medicatie  die ook diverse keren rechtstreeks in haar gewrichten gespoten werd.

In die tijd hadden wij nog steeds geen flauw idee dat het iets met de vaccinatie te maken kon hebben. Ze had gewoon pech, dachten wij. Wat ik me nog goed herinner is dat ik vaak zei: “Ons kind is oergezond, het heeft nooit een snotneus en is nooit ziek, ze heeft alleen maar reuma dat is het enige”.  Toen ze ruim 6 jaar oud was kreeg ze griep waar ze niet overheen kwam en ze raakte in coma.  De uiteindelijke diagnose was: acute encefalopathie (ziekte van de hersenen) en status epilepticus, oorzaak: infectie met enterovirus (darmvirus). Onze R. heeft enkele dagen in comateuze toestand gelegen waarbij ze continue epileptische aanvallen kreeg. De melding die wij kregen was: we hebben geen flauw idee wat er aan de hand is, we krijgen geen grip op het ziektebeeld, niets helpt. Alles wat u terugkrijgt van uw kind is winst. Uiteindelijk bleek de winst te zijn dat ze er ‘alleen maar’ een ernstige epilepsie aan over heeft gehouden. Toen ze bijkwam begonnen wij weer een heel klein beetje contact te krijgen en daarna begon er een nieuw leven voor ons allemaal. Er volgde een periode van ziekenhuis in – ziekenhuis uit. Een jaar lang woonde R. in een epilepsiekliniek ter observatie en voor het instellen van de medicatie. R. kreeg veel medicatie die niet aansloeg en waardoor ze steeds verder achteruitging. Wij hadden op een gegeven moment een ‘kwijlende zombie’ in een rolstoel. In de tijd van de vele ziekenhuisopnames stelde ik steeds de vraag: hoe is het mogelijk dat een ogenschijnlijk oergezond kind de ziektes Reuma en Epilepsie heeft? ”Puur toeval”, was steeds het antwoord. Maar de vraag bleef zich diep van binnen aandringen. Tijdens één van de ziekenhuisopnames was er de landelijke Meningokokken C vaccinatie . Het voelde voor mij absoluut niet goed om haar deze vaccinatie te geven omdat je dan een virus van hersenvliesontsteking in een kind spuit dat al zo ernstig hersenziek is. Ze was immers met een hersenontsteking opgenomen. Mijn moederinstinct werd weggeredeneerd en ik had te weinig kennis en informatie om tegen de artsen in te gaan. Dus werd het Meningokokken C vaccin aan Ruth toegediend.

De vraag over de combinatie van reuma en epilepsie bleef ik stellen, keer op keer. Een co-assistent kreeg de opdracht om uit te zoeken of er een verband was. Na enkele weken moest ik op gesprek komen bij de behandelend arts en mij werd letterlijk gezegd: “Zoals we van begin af aan al hebben gezegd is er geen enkel verband tussen deze twee ziektes. U moet ophouden met uw gezeur hierover”. Mijn onderbuik gevoelens werden weer de mond gesnoerd.

In januari 2003 kwamen wij via een dorpsgenoot in contact met bio-resonantie. In het eerste telefoongesprek waar ik heel kort melding gaf van het ziektebeeld, zei de therapeut: “reuma en epilepsie, logisch”. Ik dacht dat ik van mijn stoel viel. Ik had niet eens gesproken over mijn twijfels hierover maar alleen kort vermeld wat er speelde. Gedurende de elf jaar dat onze dochter inmiddels hier onder behandeling is kwamen wij er achter dat het BMR vaccin op de leeftijd van 14 maanden de oorzaak moet zijn geweest. Langzaam maar zeker kwamen bij mij de herinneringen boven hoe het gegaan was met die BMR vaccinatie en hoe ze daarna minder goed liep. In het groene boekje zocht ik de data terug en realiseerde me dat de pijn die ze van de reuma in haar benen had vlak na de vaccinatie begon. Het begon steeds meer te dagen: hier was de samenhang tussen reuma en epilepsie. Haar immuunsysteem  is door de BMR vaccinatie beschadigd geraakt.  Omdat ze niet helemaal fit was heeft haar immuunsysteem niet op de beoogde manier kunnen reageren: het vaccin is niet opgenomen en verwerkt waardoor immuniteit zou ontstaan maar het is onverwerkt in haar lichaam achtergebleven. De eerste reactie was de auto-immuunziekte reuma:  het lichaam keerde zich tegen zichzelf.  Alle ziektes die ze daarna heeft opgedaan werden niet door haar systeem verwerkt maar bleven in haar lichaam opgeslagen omdat het immuunsysteem niet meer goed functioneerde. Langzaam maar zeker werd ze doodziek en raakte haar systeem volledig overvoerd terwijl wij aan de buitenkant  ‘alleen maar’ reuma zagen. Na een aantal jaren werd een doodnormaal griepvirus haar te veel waardoor dit griepje uiteindelijk een ernstige hersenontsteking is geworden met alle gevolgen van dien.

Citaat van de bio-resonantietherapeut: “Bij een slecht werkende leverfunctie en methylatie (slecht werkende gal), hechten de virale eiwitten niet aan de eiwitten in de cel en daardoor wordt een virus laag chronisch actief binnenin de cellen met alle gevolgen van dien; zoals de ontwikkeling van auto-immuunziekten wat bij Ruth is gebeurd. Kinderen met een methylatie-probleem zouden geen vaccins mogen hebben of er moet met uiterste voorzichtigheid worden gewerkt om deze risico’s te vermijden”.

Niemand begreep de epilepsie van R., geen enkele arts kon er grip op krijgen. ‘Alles was anders dan ze ooit gezien hadden’ en wij raakten ons kind steeds meer kwijt.  Toen heeft de arts voorgesteld om de medicatie af te bouwen, dat was het enige wat ze nog voor ons kon doen. Dit wilden wij ook graag en al tijdens de afbouw werd een totaal ander kind zichtbaar. Ze heeft nog steeds veel epileptische aanvallen maar tussendoor zagen wij steeds meer kind terug en we kregen steeds meer contact met haar. Ondertussen leerden wij door de bio-resonantie ons kind en de epilepsie heel goed kennen. Hierover gingen wij regelmatig in gesprek met de neuroloog in de epilepsiekliniek die natuurlijk ook een heel ander kind zag ontstaan. Zij zei:

“Alles wat u zegt is zo logisch en klopt helemaal, maar het weerspreekt alles wat ik heb geleerd.  Als u een ander soort ouder was geweest had ik nog 10 pilletjes geprobeerd  maar u weet toch wel dat het niet helpt. Vanaf nu loop ik niet meer voorop maar neemt u de leiding met de bio-resonantie arts. Ik blijf kritisch maar ik wil weten wat het jullie oplevert zodat ik er van kan leren.”

Zij was de eerste en de enige arts in al die jaren die heeft erkend:  “Ik weet het niet”.

We hopen dat we ooit nog eens in de buurt komen van het vaccin dat zo goed verstopt en ingekapseld zit in haar cellen. We kunnen nergens naartoe met ons ‘vaccinatie-verhaal’  want het is lastig te bewijzen. Pas jaren na de inenting kwamen we erachter via de bio-resonantie. Helaas wordt in Nederland de ‘alternatieve en complementaire’ weg niet echt serieus genomen door onze reguliere, “wetenschappelijke geneeskunde”. Ondertussen hebben wij een 18-jarige dochter die op haar best functioneert op een nivo van een 6-jarige en die 24-uurs toezicht nodig heeft i.v.m. haar grillige epilepsie.

Ik word ontzettend verdrietig bij de verhalen van  afgelopen zomer waar zoveel gesproken werd over het BMR vaccin en dat de overheid het vaccineren verplicht wil stellen met als reden: ‘een kind heeft er recht op dat er goed voor wordt gezorgd en als ouders niet goed voor hun kind zorgen door te vaccineren dan moet de overheid kunnen ingrijpen’.  Maar wie bepaalt dat vaccineren het beste is voor mijn kind? Ik héb goed voor ons kind gezorgd. Ik heb er keihard voor gevochten en vecht er nog steeds voor om ons kind weer beter te krijgen nadat het door de vaccinatie zó ziek is geworden.

Ik ben niet tegen vaccineren maar ik vraag me af waarom wij die ziektes als bof, mazelen en rode hond niet meer mogen krijgen. Als je nu ziet hoe ziek mijn kind nu is, al 12 jaar lang, dan kost dat de maatschappij enorm veel geld en het levert de farmaceutische industrie veel op. Als ze de bof, mazelen en rode hond op haar eigen manier had kunnen verwerken, dus niet geforceerd, dan was dit  in mijn opinie niet gebeurd.

Hoe ben jij voorgelicht over vaccinaties?

Niet. Het was zo normaal en het werd je gewoon meegedeeld. Het komt uit de tijd van ‘Melk moet’, daar sta je niet bij stil, dat deed je gewoon. Ik dacht zelfs dat het verplicht was.

Wat vind je van het burgerinitiatief om bijsluiters verplicht te stellen?

Super, hoewel ik me afvraag of een bijsluiter gelezen wordt, maar het is een begin. Zeker als je ziet dat je bij paracetamol al uitleg krijgt door de drogist.  Ik hoop alleen van harte dat er eerlijke informatie op de bijsluiter komt te staan. De risico’s als je niet vaccineert, maar zeker ook de risico’s als je wél vaccineert. Maar wie weet werkelijk hoe groot die risico’s zijn als zoveel mensen met klachten na een vaccinatie niet serieus genomen worden?

Heb je het burgerinitiatief al getekend?

Ja, meteen toen ik het zag. Ik ben ontzettend blij dat er een groep mensen is die hiervoor aandacht vraagt.

Wat zou je tegen mensen willen zeggen die nu hun zoektocht beginnen?

Tegen jonge moeders wil ik zeggen: kijk heel goed naar je kindje, voel bij jezelf of je moet vaccineren en op welk moment. Denk na, wacht en kijk naar je kind, luister naar je moedergevoel. Durf nee te zeggen als het moment van vaccineren jou niet aanstaat. Wees je ervan bewust dat je een  vrije keuze hebt om te vaccineren en ook op welke manier, bijvoorbeeld afzonderlijk van elkaar  en niet als cocktail.